Fastnet 2023 op Ragazza

Op zaterdag namiddag 22 juli gingen we met Ragazza van start in de 50e editie van de beroemde Fastnet race.

Het was mijn 7de Fastnet, de 6e met Ragazza en het zou de zwaarste blijken; bemanning en boot trotseerden maar liefst 3 “gales”.

De weersvoorspellers waren het deze keer allen eens: zaterdag nacht ZW, 35kn met windstoten van 40kn. Met de bemanning was afgesproken dat we zouden starten, maar ook een back–up plan zouden voorbereiden, “schuilen in Poole harbour”. Vlak voor Hurst Castle, aan het W–einde van de Solent, waar de eb stroom versnelt en de wind op stroom versterkt, gingen we over van genua 4 naar stormfok. De 2e reef bleef in het grootzeil. Nog steeds hadden we meer dan voldoende druk. Eens goed en wel op zee werd ten volle duidelijk hoe belastend voor mens en materiaal doorzetten zou worden.  Toen reeds hadden af en toe golven van dik 3m hoog, 35kn in de vlagen met brekende golftoppen die horizontaal wegwaaiden en een striemende regen. De overgang van zee naar lucht werd wazig. Wind en zee zouden nog verder opbouwen, bovendien zou het straks donker worden en het gunstige eb tij zou over een paar uur afgelopen zijn. Ik besliste om voor ons back–up plan te gaan. De bemanning was akkoord. Warme pizza’s bij de Italiaan in Poole deden deugd.’s Nachts helde Ragazza gemeerd aan de ponton in de haven soms 6°; de wind gierde door het tuig. Schuilen was geen leuke beslissing – een goede plaats in het klassement is dan niet meer aan de orde – , maar ik ben er van overtuigd dat het voor ons de juiste was. Wij zijn geen pro’s. slechts 54% van de IRC 1 jachten zou deze Fastnet uitzeilen. De meeste haakten die nacht af.

 

Zondag ochtend vroeg was het ergste voorbij en met een windkracht 6 gingen we de zee op. Tegen maandag middag passeerden we Land’s End en in de namiddag de Scillies. In deze Western Approaches genoten we van het regelmatig bezoek van groepjes dolfijnen, de meester zwemmers en entertainers. Zalig!  Maandag namiddag passeerde een kou front met wind N 27kn, “gusting” 34. Onze 2e gale. Maandag avond laat zou de wind fel krimpen naar W. Logischerwijze stelde de routing sofware voor om zeilend over bakboord ten Zuiden van de Scillies en de bijhorende Traffice Seperation Scheme’s te blijven, en in de nacht van maandag op dinsdag, eens de wind naar links draaide, overstag te gaan en noordwaards te zeilen. Dit had ook als voordeel dat we niet tegen stroom en tegen die wind in moesten opkruisen, wat het alternatief (TSS West Scillies aan BB laten ipv aan SB) zou vereist hebben.

Dinsdag namiddag, met nog een 60 NM te gaan naar de Fastnet Rock vielen we ca 6 uur zonder wind. Tijd om alles te drogen en wat schaviel schade te herstellen, bij te slapen en goed te eten.

Dinsdag avond konden we op spi de Ierse kust naderen met een lichte wind uit zuidelijke sector. Prachtig zicht. De “Rock” konden we onder C0 aanlopen en rond middernacht ronden. Kort nadien begon het te regenen, ruimde de wind naar ZW en tegen de ochtend stond er alweer 20kn. Even later moest de C0 er af. Nog wat later begonnen we onze 3e en laatste gale te verwerken. Halve wind G3 en dubbel gereefd GZ en terug 30kn. Dit zou blijven en pieken tegen woe avond toen we de Scillies (TSS W Scillies aan BB gelaten) rondden. Om rond dat puntje te geraken hadden we de volle crew in de railing nodig. Eolus ontketende weerom z’n krachten, de zee bouwde gestaag en ik schat dat we tussen woensdag avond en donderdag voormiddag regelmatig 5m hoge golven bezeilden. De zon toverde prachtige kleuren in de brekende koppen, maar het was er niet minder nat en vermoeiend om. In de vooravond konden we afvallen en aan het laatste rak beginnen: pal oost naar Cherbourg. Van de rock naar Cherbourg, net geen 350NM, was een lang winderig rak over BB dat we aflegden op woensdag en de finish op donderdag rond 19h13 lokale tijd. Voor de spi’s stond er in eerste instantie wat te veel wind, maar de C0 konden we dragen. Later ook de A1. Dankzij een beetje pushen konden we met een gunstig vloed tij de tidal gate nabij Alderney en Cap de la Hague doorkomen.

De terugreis liep als een trein. Dankzij de ruimere koersen was het leven aan boord veel draaglijker. Het sturen op de grote golven in een pikzwarte nacht vergde het beste van de roergangers. We waren allen opgelucht te finishen zonder gekwetsten en zonder brokken. Dinner & drinks in Cherbourg waren onvergetelijk!

Team Ragazza verjongde voor deze gelegenheid: naast de eigenaars, Bert De Bie en ik, wij naderen de 50 en vormden de zgn “2e jeugd” aan boord, bestond de bemanning uit 6 gemotiveerde en getalenteerde “1e jeugd” vrienden: (in alfabetische volgorde): Lothar De Bruycker (of “Palomar” fame), Frauke De Strijcker (“Ragazza” en of Sailing Betties fame), Sebastien De Vos (of “Balados” fame), Stephan Flamand (of “Ragazza” fame),  Pepijn Orbie (of “Njord” fame) en Miel Verstraete (of “Canjotto” fame).

Het was een groot genoegen deze jonge en enthousiaste crew aan boord te hebben tijdens deze bijzondere Fastnet race. Ik hoop dat de herinneringen aan deze prachtige offshore wedstrijd onze aanstormende RNSYC jeugd mogen inspireren.

Proficiat aan onze clubgenoten die met schipper Jan Toussein een bijzonder puike prestatie neerzetten met hun Swan 38 Leda in IRC 4.

Dit klassieke en oerdegelijke jacht zeilde naar verluidt aan de wind met stoten tot 40kn op soepele wijze, zonder slaan en zonder een krimp te geven.

 

Jan Gabriël,

Schipper Ragazza

Uw commodore